Henk Leeuwis (1954) begon zijn 'muziekcarriere' pas als oudere jongere in Enschede. Niet dat hij niet van muziek hield op jongere leeftijd: hij zong zich als kind iedere avond in slaap. Legendarisch is zijn uitroep "biet die kerel nie!" toen hij als driejarige, en toen al de hele dag met een van zijn oren tegen de luidspreker (van de oude Philips radio), verrast werd door het raspende geluid van Louis Armstrong en van schrik een halve meter achteruit deinsde. 
 

Na een Veronica-jeugd in Terschuur ontdekte hij in Enschede als student begin jaren 70 de country, bluegrass, cajun en folk. Een paar jaar later nam hij van thuis de oude gitaar van zijn zus mee en begon hierop wat te pingelen, onderwijl meejankend met Gram Parsons, Gene Clark en vele anderen op de platenspeler. Het duurde tot begin jaren 80 voordat hij ontdekte dat het zo leuk is met anderen te spelen door mee te doen in een aantal gelegenheidsbandjes bij feestjes in het kader van promoverende collega's en vrienden. 

De rest is geschiedenis ..........................

(en te lezen bij Martin).